Welcome to South-Africa
Door: Sandra Veldman
Blijf op de hoogte en volg Sandra
14 Oktober 2014 | Zuid-Afrika, Durban
Lieve allemaal!
Alweer één week in Zuid-Afrika, dus tijd voor een update!
Ik vind het altijd moeilijk om een begin te maken, na een week met zoveel verschillende indrukken.
Maar ik vind het heel leuk dat jullie weer meelezen!
Zondag 5 oktober j.l., na 100 knuffels en kusjes verder, met moeite „afscheid” genomen van mijn lieve Ptje, en op weg naar een nieuw avontuur, genaamd Bobbi Bear die zich moet gaan afspelen in Durban, Zuid-Afrika.
Wachtend bij de gate kwam ik Karin en Iris tegen, die ook vrijwilligerswerk gaan doen bij een van de andere projecten. En tijdens mijn overstap in Dubai ontmoette ik Tessa in het vliegtuig. Zij is wel één van de drie andere vrijwilligers met wie ik de komende weken bij Bobbi Bear aan de slag zal gaan.
Na een lange vlucht kwamen we eindelijk aan in Durban, waar Wilma ons stond op te wachten en ons bracht naar het verblijf voor die nacht, Blue Sky Mining. Een uitzonderlijk mooi hostel, en erg jammer dat we maar 1 nacht konden blijven. Samen met een grote groep vrijwilligers van ongeveer 25 mensen verdeeld over verschillende projecten heb ik gegeten en verhalen uitgewisseld om vervolgens uitgeput van de reis in slaap te vallen.
De ochtend erop kregen we een korte briefing van Wilma over het reilen en zeilen in Afrika om vervolgens naar ons project te worden gebracht.
Tessa, Tessa, Anne en ik zullen deze periode van 6 weken de nieuwe ‚Aunties’ zijn van Bobbi Bear.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik best een moeilijk start heb gehad hier en moeite had om mijn draai te vinden.
Zuid-Afrika is in niks te vergelijken met Uganda! Ook logisch, aangezien bijvoorbeeld Nederland en België ook niet over een kam te scheren zijn. Maar toch.. Afrika was in mijn beeldvorming toch vooral veel armoede en zeker niet vergelijkbaar met Nederland!
Vandaar dat ik ook enorm verbaasd was toen ik hier op dag twee de supermarkt binnenliep en erachter kwam dat dit niks anders was dan de Albert Heijn in Nederland! Dat ik een winkelcentrum binnenliep met zelfs een dierenwinkel (helaas zonder konijnen) en dat zelfs de prijzen vergelijkbaar zijn met Nederland. Het huisje waarin we slapen is echt luxe. Een warme douche, keuken met oven, koelkast en magnetron, een mooie slaapkamer en zelfs wifi!
Ik zou blij moeten zijn met deze luxe, maar mijn gevoel vond dit dubbel. Ik wilde niet naar een land waar ik het gevoel had weinig "uitdaging" te vinden.
Tot de dag dat het tot mij doordrong dat het niet altijd de armoede en de onderontwikkeling, zoals bijv. in Uganda het geval is, het probleem hoeft te veroorzaken.
Het project waarvoor ik gekozen heb strijdt wel degelijk voor een minstens net zo’n heftig, al dan niet heftiger probleem, namelijk het misbruik (in welke vorm dan ook) van kinderen.
Ik kan weinig bedenken wat nog meer impact heeft op mijn emoties dan het zien van het leed op het gezicht van een hulpeloos kind..
En opeens weet ik weer waarom ik hier ben, en dat luxe niks wil zeggen over de problemen die zich in dit land afspelen.
Stille wateren hebben diepe gronden…
Ik wil die diepe gronden bereiken! Ik wil gaan waar weinig andere mensen hier in Afrika willen gaan! En wil bijdragen aan alles waar Bobbi Bear voor staat!
Ik realiseer me dat er in die 6 weken tijd dat ik hier ben geen levens veranderd zullen worden door mij in die mate.
Maar again.. De glimlach van een kind..
Ik heb nog veel meer te vertellen! Maar voor nu even dit als teken van leven.
Ik laat snel weer wat van me horen, waarbij ik zal zorgen dat bovenstaand meer inhoud krijgt.
Liefs, Sandra
Alweer één week in Zuid-Afrika, dus tijd voor een update!
Ik vind het altijd moeilijk om een begin te maken, na een week met zoveel verschillende indrukken.
Maar ik vind het heel leuk dat jullie weer meelezen!
Zondag 5 oktober j.l., na 100 knuffels en kusjes verder, met moeite „afscheid” genomen van mijn lieve Ptje, en op weg naar een nieuw avontuur, genaamd Bobbi Bear die zich moet gaan afspelen in Durban, Zuid-Afrika.
Wachtend bij de gate kwam ik Karin en Iris tegen, die ook vrijwilligerswerk gaan doen bij een van de andere projecten. En tijdens mijn overstap in Dubai ontmoette ik Tessa in het vliegtuig. Zij is wel één van de drie andere vrijwilligers met wie ik de komende weken bij Bobbi Bear aan de slag zal gaan.
Na een lange vlucht kwamen we eindelijk aan in Durban, waar Wilma ons stond op te wachten en ons bracht naar het verblijf voor die nacht, Blue Sky Mining. Een uitzonderlijk mooi hostel, en erg jammer dat we maar 1 nacht konden blijven. Samen met een grote groep vrijwilligers van ongeveer 25 mensen verdeeld over verschillende projecten heb ik gegeten en verhalen uitgewisseld om vervolgens uitgeput van de reis in slaap te vallen.
De ochtend erop kregen we een korte briefing van Wilma over het reilen en zeilen in Afrika om vervolgens naar ons project te worden gebracht.
Tessa, Tessa, Anne en ik zullen deze periode van 6 weken de nieuwe ‚Aunties’ zijn van Bobbi Bear.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik best een moeilijk start heb gehad hier en moeite had om mijn draai te vinden.
Zuid-Afrika is in niks te vergelijken met Uganda! Ook logisch, aangezien bijvoorbeeld Nederland en België ook niet over een kam te scheren zijn. Maar toch.. Afrika was in mijn beeldvorming toch vooral veel armoede en zeker niet vergelijkbaar met Nederland!
Vandaar dat ik ook enorm verbaasd was toen ik hier op dag twee de supermarkt binnenliep en erachter kwam dat dit niks anders was dan de Albert Heijn in Nederland! Dat ik een winkelcentrum binnenliep met zelfs een dierenwinkel (helaas zonder konijnen) en dat zelfs de prijzen vergelijkbaar zijn met Nederland. Het huisje waarin we slapen is echt luxe. Een warme douche, keuken met oven, koelkast en magnetron, een mooie slaapkamer en zelfs wifi!
Ik zou blij moeten zijn met deze luxe, maar mijn gevoel vond dit dubbel. Ik wilde niet naar een land waar ik het gevoel had weinig "uitdaging" te vinden.
Tot de dag dat het tot mij doordrong dat het niet altijd de armoede en de onderontwikkeling, zoals bijv. in Uganda het geval is, het probleem hoeft te veroorzaken.
Het project waarvoor ik gekozen heb strijdt wel degelijk voor een minstens net zo’n heftig, al dan niet heftiger probleem, namelijk het misbruik (in welke vorm dan ook) van kinderen.
Ik kan weinig bedenken wat nog meer impact heeft op mijn emoties dan het zien van het leed op het gezicht van een hulpeloos kind..
En opeens weet ik weer waarom ik hier ben, en dat luxe niks wil zeggen over de problemen die zich in dit land afspelen.
Stille wateren hebben diepe gronden…
Ik wil die diepe gronden bereiken! Ik wil gaan waar weinig andere mensen hier in Afrika willen gaan! En wil bijdragen aan alles waar Bobbi Bear voor staat!
Ik realiseer me dat er in die 6 weken tijd dat ik hier ben geen levens veranderd zullen worden door mij in die mate.
Maar again.. De glimlach van een kind..
Ik heb nog veel meer te vertellen! Maar voor nu even dit als teken van leven.
Ik laat snel weer wat van me horen, waarbij ik zal zorgen dat bovenstaand meer inhoud krijgt.
Liefs, Sandra
-
14 Oktober 2014 - 00:24
Peter :
Hey lieve Sanny!
Wat een mooi verhaal en wat lezen jouw berichten toch altijd lekker makkelijk weg!;)
Was idd een moeilijk en zwaar afscheid, maar ik hoop dat je de diepe gronden zoals je die beschrijft ook daadwerkelijk kan bereiken en dat jij jouw bijdrage kan leveren aan dit bijzondere project! Ook al verander je daar geen levens, ik denk dat je wel gaat bijdragen aan levensveranderingen voor de mensen/kinderen die je helpt daar. Daarnaast hoop ik dat je maar veel kinderen kan voorzien van een mooie glimlach! :)
Heel veel succes en sterkte en ik kijk uit naar je volgende verhaal!
Lieve kusjes en knuffels van Ptje
En een paar kopstootjes en knuffels van Beer & Bella
-
14 Oktober 2014 - 06:42
Veerle:
Hey wereldreizigster!
Leuk om te lezen hoe het daar met je gaat! Klinkt inderdaad als een wereld van verschil met vorig jaar, toen waren we blij toen we de samosa's en mountain dew hadden ontdekt ;).
Maar het klinkt wel als een super project, helemaal iets voor jou met al die lieve kindjes. Dat moet wel goed komen met dat geknuffel!
Geniet ervan. Ik wacht nu al op je volgende verhaal!
Kus Veerle -
14 Oktober 2014 - 07:51
Gaby:
Ha meis,
Veel succes daar, ik lees je verhalen met interesse en plezier, je bent een kanjer dat je weer zo'n avontuur durft aan te gaan. Zet hem op daar! En als je weer goed en wel in Nederland bent, kom ik naar je toe met de kids. Verhalen horen, foto's kijken en je toekomstplannen aanhoren. Hou je haaks op de moeilijke momenten!
Liefs,
Gaby -
14 Oktober 2014 - 08:53
Hans Brans!:
Sandra,
Elke keer weer verbaasd over de inhoud van jouw gedachten en de omzetting in woorden.
Dat je de doelen die je stelt maar mag halen, de wijsheid heb je al!
liefs Hans -
14 Oktober 2014 - 09:51
Marjan:
Hey lieve San,
Mooi geschreven! Hoop dat je je draai intussen een beetje heb kunnen vinden.. Heel veel succes met het stukje bijdragen van Bobbi Bear en natuurlijk ook veel plezier:-)
Liefs Marjan
-
14 Oktober 2014 - 10:14
Ashley:
Zo trots weer op mijn lieve en dappere vriendin!
Het werk wat je daar doet is wederom nobel en zeker onvergetelijk voor de kindjes die je leert kennen.
Ik denk dat je nog geen idee hebt hoeveel je in 6 weken kan betekenen lieve San!
Als ik telkens al lees en voel wat je bij andere bereikt door alleen je verslagen....
Succes en een dikke knuffel!
xxx -
14 Oktober 2014 - 11:50
Jose Klein Gunnewiek:
Lieve San, weet ook niet wat ik lees, die luxe!!! Kan mij goed voorstellen hoe je dat ervaart, dat dubbele. Zou ik ook hebben gehad, na Uganda vorig jaar.
Je gaat toch met een bepaalt 'beeld 'naar een 'arm 'onderontwikkeld!!' land toe. Hierdoor moet je je verwachting bijstellen. Je kunt het gevoel hebben geen echte bijdrage te kunnen leveren.
Doch heb altijd begrepen en dat blijkt uit je woorden al, dat bijna niemand zich (wil!) bekommeren om deze 'groep' kinderen.
Besef San, (net als vorig jaar) al lijkt het misschien 1 druppeltje op een gloeiende plaat, de bijdrage die je levert in deze 6 weken, vele druppeltjes maken een druppel en meerdere druppels al een 'plasje' enz enz en ga zo maar door.
JIJ San, jij kan dat, die 'diepe gronden' bereiken, je hoeft alleen je HART te volgen, meissie!
Lieve groetjes Jose -
14 Oktober 2014 - 13:12
Zussie:
zoals zoveel al geschreven hebben,.. wat geweldig mooi beschreven weer,....
Nee, je zult geen levens kunnen veranderen in die 6 weken, maar ik weet zeker dat je voor de kindjes daar een onvergetelijke bijdrage kan leveren. Iedere glimlach is goud waart,.....
zo trots op wat je doet!! love you!! -
14 Oktober 2014 - 13:20
Manon:
Hallo lieverd.
Wat een leuk begin van jouw reisverslag. Duidelijk omschreven ook hoe het op jou is overgekomen. Mooi dat jouw indruk veranderd. Al is het maar 1 kindje dat jij ku t laten lachen, dat is sowieso al heel bijzonder. En dat dat jou gaat lukken, daar ben ik van overtuigd! Heel veel succes meis, jij bent heel goed bezig. Liefs. Manon. Xxx -
14 Oktober 2014 - 17:56
Angela Steinebach :
Heey lieverd,
Wat leest je verhaal toch weer makkelijk weg! Ik weet zeker dat je gaat vinden waar jij het verschil kan maken, het feit dat jij daar bent en wij hier in Nederland zegt al genoeg. Ik kijk uit naar je volgende verhaal! Heel veel succes daar popje en maak er wat moois van. Ik ben super trots op je!!
Hele dikke knuffel en kus
Angela -
14 Oktober 2014 - 18:59
Marion:
Lieve Sandra,
fijn om wat van je te horen. Je bent dus goed aangekomen. Mooi!
En het schrijven ben je inderdaad nog niet verleerd.... :) Je verhaal leest weer zeer makkelijk weg.
Wat een verschil in huisvesting met je vorig avontuur zeg. Gelukkig heb je daar nu je draai gevonden en kun je je 100% gaan inzetten voor hetgeen je daar naar toe bent gegaan.
En ik weet zeker dat je dit ook nu weer gaat lukken.
Het zal best heftig worden, maar de kinderen daar mogen zeker blij met je zijn. Je bent een pracht persoon. En die glimlach zul je zeker nog te zien krijgen.
Heel veel succes daar en tot het volgende verslag.
Dikke knuffel, Marion -
15 Oktober 2014 - 10:58
Fam.kreijen:
Sandra wij wensen je veel voldoening bij je zo menslievende taak.groetjes, wij blijven je volgen. Fam. Kreijen -
16 Oktober 2014 - 12:41
Jo En Willy:
Late reactie wellicht, maar hadden het druk met de bruiloft van Paul en alles er om heen. lieve loge's uit Amsterdam em Kroatie gehad. . Erg mooi en indrukwekkend verslagg weer Sandra. We blijven je volgen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
